Ағайынды Гриммдер ертегісінің желісі бойынша.

Қыс мез-гі-лі. Ма-мық-тай ақ-ша қар ас-пан-нан қа-лық-тап, жай-лап жер-ге қо-нып жа-тыр. Жақ-тау-ла-ры қа-ра а-ғаш-тан жа-сал-ған те-ре-зе-нің ал-дын-да кес-те-сін ті-гіп хан-ша-йым о-тыр. Ға-жа-йып кө-рі-ніс-ке сүй-сі-не қа-рап қал-ған ол бай-қау-сыз-да қо-лы-на и-не кір-гі-зіп а-ла-ды. Ап-пақ қар-дың бе-ті-не қан та-мып ке-те-ді.
Сон-да ол «шір-кін, бет–жү-зі мы-на қар си-яқ-ты ап-пақ, бе-ті-нің ұ-шы мы-на қан си-яқ-ты ал-қы-зыл, ша-шы мы-на те-ре-зе-нің жақ-тау-ла-рын-дай қап–қа-ра бір қы-зым бол-са ғой» деп ой-лай-ды.