Араб халық ертегісінің желісі бойынша.

Ер-те за-ман-да Пар-сы қа-ла-ла-ры-ның бі-рін-де ке-дей ті-гін-ші ө-мір сү-ріп-ті. О-ның ә-йе-лі мен А-лад-дин де-ген ұ-лы бо-лып-ты. Бір кү-ні ті-гін-ші а-уы-рып, қай-тыс бо-ла-ы. Ә-йе-лі ұ-лы-мен же-сір қа-ла-ды. Бір-де ба-зар-ға ақ-ша та-бу ү-шін ба-ра жат-қан А-лад-дин-ге бір бөг-де кө-пес жо-лы-ғып, «Сен Ха-сан-ның ұ-лы-сың ба?» деп сұ-рай-ды. «И-ә» дей-ді А-лад-дин. Ол А-лад-дин-ді құ-шақ-тап жы-лап, Ха-сан о-ның а-ға-сы е-ке-нін, са-пар-да жүр-ген-де ө-ліп қал-ға-ны-на қат-ты қай-ғы-рып о-тыр-ға-нын ай-та-ды. А-лад-дин а-на-сы-на ке-ліп бол-ған о-қи-ға-ны тү-гел ба-ян-дап бе-ре-ді. А-на-сы бұ-ған қат-ты таң-ға-ла-ды. Ол ө-мі-рін-де кү-йе-уі-нің і-ні-сі бар е-ке-нін біл-мей-тін.